Op 2 april jl. ontvingen wij het trieste bericht dat Aad op 1 april in Den Haag is overleden. De verbinding en betrokkenheid van de familie van Hagen gaat ver terug in de tijd. Aad maakte 43 jaar geleden kennis met DAS omdat Arthur (en later Victor) bij DAS kwam spelen. Arthur had suikerziekte en dat maakte dat Aad en zijn vrouw Lenny door de gewenste persoonlijke aandacht en zorg voor Arthur nauw betrokken raakten bij het wel en wee van het Delftse basketbal. 

De hulpvaardigheid van Aad binnen de DAS familie kwam tot bloei. Aad merkte op dat er altijd wel behoefte was aan ondersteuning. Het eigen maken van het basketbal en de spelregels ging Aad makkelijk af. Na ook enige jaren ondersteuning te hebben geboden bij de trainingen van de jongste talenten, maakte Aad het fluiten van wedstrijden tot zijn hoofdactiviteit. Van vrijdagavond tot zondagnamiddag stond Aad paraat om op een rustige en deskundige wijze wedstrijden te leiden. Aad had de gave om coachend te fluiten en op geschikte momenten de spelers uit te leggen als er onbegrip ontstond voor zijn call. Een zachtaardige man op wie je niet boos kon worden omdat hij met rust en rechtvaardigheid de wedstrijden begeleidde. De teams stonden daarbij centraal en Aad genoot omdat de teams het naar hun zin hadden. Het mooiste compliment kreeg Aad op sommige momenten van de tegenstanders die hem hoog hadden voor zijn kwaliteiten als scheidsrechter en als mens. 

Het toch plotseling overlijden van Arthur in 2014 heeft een hele grote impact gehad op het dagelijks leven van Aad, Lenny, Victor, Martine en de kinderen. Het leven veranderde drastisch. We onderhielden ook toen contact en dan blikten we terug op het leven met Arthur. Aad zittend in zijn stoel in de woonkamer met de rugzijde naar het raam. Het ging niet om acceptatie van verlies, het ging ook om het levend houden van mooie herinneringen. Enige jaren terug ging de gezondheid van Aad meer achteruit. Hij zei toen: “ mijn bereik buiten wordt wel erg klein, het bezoek aan de Albert Heijn gaat me steeds moeilijker af”.

Lenny gaf voor de Corona pandemie aan dat het steeds minder ging met Aad. Thuis wonen voor Aad in hun woning aan de Tak van Poortvlietstraat bleek helaas niet langer mogelijk. De verwarring bij Aad nam toe en huisvesting in Den Haag werd zijn laatste plek. 

DAS heeft veel te danken gehad aan Aad. Zijn bijdrage aan het plezier van veel spelers en speelsters is van grote waarde geweest. De oudere jongere van de DAS familie zullen dat zeker herkennen en bevestigen.

We wensen Lenny, Victor, Martine en de kinderen heel veel sterkte de komende tijd. 

DAS Delft, Ruud Geelhoed